Увесь свет будзе смяяцца з гэтых слоў Лукашэнкі

• Максім Плешка
• 27.10.2024, 22:05

Украінскі палітолаг разабраў інтэрв'ю дыктатара.

Аляксандр Лукашэнка на палях саміту БРІКС у Казані 23 кастрычніка даў інтэрв'ю журналісту ВПС Стывену Розэнбергу. Сярод іншага ён паразважаў аб вайне ва Украіне і аб тым, як у канфлікт уцягнутая Беларусь. Напрыклад, паводле версіі дыктатара, у лютым 2022 года наша краіна не давала Расеі тэрыторыю для ўварвання ва Украіну - проста частку расейскіх войск Пуцін «завярнуў на Кіеў», калі тыя вярталіся з вучэнняў у Беларусі.

Кандыдат філасофскіх навук, кіраўнік украінскага Цэнтра беларускіх камунікацый Максім Плешка распавёў сайту Charter97.org, пра што кажуць такія заявы:

- Калі я ўпершыню прачытаў гэта, мяне проста раздзіралі эмоцыі. Першае, што мяне ўразіла, - гэта той абсурд, які тычыцца Украіны. Мы ж жывём ва ўмовах вайны, я сам з Ірпеню, у мой горад, як і ў Бучу, Гастомель, іншыя ўкраінскія гарады, уварваліся расейскія войскі і ўчынілі мноства жудасных злачынстваў. А заходзілі яны тады праз Беларусь, рабілі гэта з ведама Лукашэнкі.

Мяне абураюць ягоныя словы аб тым, што «ў нас там былі вучэнні, войскі рухаліся ўздоўж мяжы, магчыма, украінцы справакавалі», гэтак далей. Расейцы пайшлі на Кіеў, дэсантаваліся ў Гастомелі, разбурылі палову Ірпеню мінамётным агнём і ўчынілі зверствы ў Бучы. І ён кажа пра гэта так, нібыта гэта нармальна. Гэта выклікае велізарнае абурэнне, калі чуеш такую шчырую і цынічную хлусню.

Ва Украіне ёсць выраз, які добра апісвае яго словы: «Яму хоць ссы ў вочы, а ён кажа, што божая раса». Лукашэнка кажа пра сітуацыю, звязаную з агрэсіяй, з адкрытым нападам, прапаноўваючы адгаворкі ў стылі «я не ведаю». Як такіх толькі зямля носіць? Але гэта мая эмацыйная рэакцыя, а з экспертнага пункту гледжання, яго заява толькі падкрэслівае ўзровень кантролю Пуціна і Расеі над Беларуссю і яе тэрыторыяй.

Калі Лукашэнка кажа, што «ад Пуціна залежыць, як ён выведзе свае войскі», то гэта адкрытае прызнанне, што той свабодна распараджаецца сваімі войскамі на тэрыторыі Беларусі. «Яны маглі праз Кіеў ісці, а маглі б праз Менск». Журналіст пытаецца, ці тэлефанаваў ён Пуціну, каб даведацца, што адбываецца. На што ён адказвае, што «не тэлефанаваў, і Пуцін яму таксама не тэлефанаваў», што «гэта яго войска, ён мае права распараджацца ім так, як уважае за патрэбнае». Гэты каментар адлюстроўвае сутнасць уплыву Крамля ў Беларусі. Лукашэнка як вуж на патэльні, выкручваецца і прыдумляе апраўданні.

Відавочна, што гэтыя паведамленні накіраваныя на ўнутраную аўдыторыю, на ягоныя прапагандысцкія СМІ. Зразумела, што міжнародныя журналісты ўсведамляюць узровень цынізму і хлусні, увесь свет будзе смяяцца з гэтых слоў, з такіх апраўданняў. Але для яго аўдыторыі - гэта спроба апраўдацца перад сваімі, маўляў, я не агрэсар, гэта ўсё Валодзя.

Беларусы асцерагаюцца вайны на сваёй тэрыторыі, і так званы «прэзідэнт» увесь час гэта паўтарае, але пры гэтым заяўляе, што «нацыянальныя інтарэсы расейскага і беларускага народа супадаюць». Аднак беларускі народ не жадае вайны на сваёй зямлі і не жадае быць уцягнутым у канфлікт.

І тут жа Лукашэнка кажа, што «так, на нашай тэрыторыі былі расейскія войскі, яны маюць права хадзіць, куды хочуць». Гэта значыць, у адным інтэрв'ю ён стварае лагічную супярэчлівасць: беларусы не хочуць вайны, але праз прысутнасць Расеі на іх тэрыторыі Беларусь выяўляецца ўцягнутай у канфлікт.

Акрамя таго, ён робіць заявы аб беларускай апазіцыі, сцвярджаючы, што «ў нас няма апазіцыі, бо яна павінна быць унутры краіны і абараняць інтарэсы народа». Гэта гучыць абсурдна і выглядае як дзічына, але на каго гэта накіраванае? Такія словы разлічаныя на беларусаў, якія знаходзяцца пад уплывам лукашэнкаўскай і расейскай прапаганды. Для разважнага чалавека такая лухта не мае сэнсу. Гэта падобна на тое, калі б Сталін казаў пра тое, дзе зараз апазіцыя і чаму эмігранты не змагаюцца за правы грамадзян. Відавочна, што калі б яны былі ў Беларусі, яны б сядзелі ў турмах ці былі б фізічна і маральна знішчаныя.

Калі абагульніць, то для нас, людзей са здаровым сэнсам, якія чытаюць розныя крыніцы і ўмеюць аналізаваць інфармацыю, яго словы здаюцца абсурднымі, але для яго ўнутранай аўдыторыі гэта ўкладаецца ў іх карціну свету. Гэты сюррэалізм Лукашэнка транслюе сваім грамадзянам, якія знаходзяцца пад уздзеяннем гэтай прапаганды. Ён выбірае такую тактыку, каб апраўдацца перад сваёй аўдыторыяй, кажучы, што інтарэсы беларускага і расейскага народаў супадаюць, але пры гэтым спрабуе дыстанцыявацца ад адказнасці за дзеянні расейскага войска.

Яго словы не маюць значэння для аб'ектыўнага ўспрымання, яны маюць значэнне толькі для тых, хто жыве ў прапагандысцкай бурбалцы, якую ён стварыў у Беларусі. Ён кажа так, бо не здольны прыдумаць нейкую больш устойлівую лагічную канструкцыю. Таму ён выдумляе такую дзічыну, якая нам здаецца ахінеяй.