Трохразовы алімпійскі чэмпіён адмаўляецца ад стыпендыі Лукашэнкі
- 25.11.2009, 12:09
Уладзімір Парфяновіч лічыць, што гэтая стыпендыя - здзек з людзей, якія праслаўлялі краіну.
На мінулым тыдні ўказам Аляксандра Лукашэнкі была заснаваная дзяржаўная стыпендыя алімпійскім чэмпіёнам, якія дасягнулі пенсійнага узросту.
Гэтая стыпендыя склала тры бюджэты пражытачнага мінімуму (бюджэт пражытачнага мінімуму ў сярэднім на душу насельніцтва ў цяперашні час складае 250.070 рублёў).
У дакуменце, які размешчаны на Нацыянальным прававым інтэрнэт-партале, пазначана, што штомесячны памер стыпендыі складзе 300% «найбольшай велічыні бюджэту пражытачнага мінімуму ў сярэднім на душу насельніцтва, зацверджанага ўрадам Рэспублікі Беларусь, за два апошнія кварталы, уключаючы квартал яе выплаты».
Стыпендыя прызначаецца грамадзянам Рэспублікі Беларусь, якія пастаянна пражываюць на тэрыторыі краіны і «якія, выступаючы ў складзе нацыянальных і зборных камандаў Рэспублікі Беларусь ці былога СССР па відах спорту, заваявалі залатыя медалі на Алімпійскіх гульнях». Дапамога будзе выплачвацца за кошт сродкаў рэспубліканскага бюджэту, якія вылучаюцца Міністэрству спорту і турызму на ўтрыманне нацыянальных і зборных камандаў па відах спорту, і не падлягаюць абкладанню падаткамі.
Як паведаміў БелаПАН намеснік міністра спорту і турызму Дзмітры Шычко, права на дзяржаўную стыпендыю маюць зараз «сем-восем» алімпійскіх чэмпіёнаў, якія дасягнулі пенсійнага ўзросту і пастаянна пражываюць у Беларусі. Усяго на Алімпійскіх гульнях залатыя ўзнагароды заваявалі больш за 60 беларускіх спартоўцаў.
Трохразовы алімпійскі чэмпіён Уладзімір Парфяновіч распавёў «Народнай волі», чаму ён збіраецца адмовіцца ад такой фінансавай дапамогі.
— Я думаю, што дакумент вельмі моцна недапрацаваны, — кажа Уладзімір Парфяновіч. — Таму што гэта вельмі маленькая стыпендыя. Калі кіраўнік дзяржавы так паважае, любіць спорт і алімпійцаў, дык чаму ён так робіць? Вось у чым пытанне. Бо тыя, хто кажа, што сёння 750 тысячаў рублёў у Беларусі — дастатковая сума, відавочна хітруюць. Пражыць на такія грошы вельмі цяжка з улікам усялякіх дэвальвацыяў і пастаяннага падаражэння прадуктаў і іншых паслугаў. Да таго ж мне распавядалі, што ў Літве, Украіне, Расеі, Казахстане, Арменіі ўсе алімпійскія чэмпіёны атрымліваюць пажыццёвую стыпендыю адразу ж пасля перамогі, а не чакаючы пенсійнага узросту. У каго 500 даляраў, у каго 1000 еўра, у Расеі — 15 тысячаў рублёў. У нас атрымліваецца каля 270 даляраў. І тое трэба чакаць пенсіі. Але, ведаеце, не ўсялякі да такога ўзросту і «давяслуе».
— Вядома, што першы беларускі алімпійскі чэмпіён Леанід Гейштар жыве ў Гомелі не вельмі заможна...
— Дык і мяне сёння такая ж доля спасцігла — я вымушаны шукаць кавалак хлеба. Але не таму, што быў у апазіцыі, а таму, што ў мяне была, ёсць і будзе свая пазіцыя. Я лічу сябе свабодным чалавекам, жыву па законе.
— Гэта праўда, што вы збіраецеся адмовіцца ад гэтай стыпендыі?
— Хутчэй за ўсё буду адмаўляцца. Для мяне гэтая стыпендыя — проста здзек. Я мог бы і прамаўчаць, таму што гэтая праблема ў першую чаргу павінна хваляваць тых, хто вымушаны зараз задумвацца пра старасць. А ў мяне будзе дэпутацкая пенсія. Але маўчаць не магу, крыўдна. Крыўдна за стаўленне да людзей, якія паклалі на спорт сваё жыццё і здароўе. Дай Бог, каб усе нашыя алімпійцы да ста гадоў дажылі, але жыццё ж няпростае. Я нават ведаю, што некаторыя нашыя алімпійскія чэмпіёны падумваюць пра тое, каб памяняць грамадзянства і працаваць у іншай краіне. Там жа яны будуць больш забяспечанымі. Я разумею, што Беларусь не такая заможная краіна, як Расея, але ў нас жа і не столькі алімпійскіх чэмпіёнаў. Вы паглядзіце, колькі ў нас марнуецца грошай на ўтрыманне хакейнага менскага «Дынама». Мільёны, дзясяткі, калі не сотні мільёнаў даляраў! Гэта на каманду, якая нічога не дасягае. А тут людзі ўслаўлялі краіну, але для іх, высвятляецца, грошай няма. Зараз вось абмежаваліся такой падачкай. Адным словам, як мне здаецца, таго, хто падпісваў указ, проста падставілі тыя, хто яго рыхтаваў.